Şiir

(Şairin şiire dahil olmayan ama şiire dair olan üst notudur: “Mahşer günü altında toplanacağımız ‘Livâü’l-Hamd’ isimli şükür sancağı, dünyada bir bayrağa benziyorsa o da ‘Ay Yıldızım’dır, Ay Yıldızımızdır.”)

Ay Yıldızım
Özgür Çoban

Ezelden ebede aşka bağlayan
Toprak olur toprak, Ay Yıldızım hey!
Kutlu yola çıkıp Türkçe çağlayan
Irmak olur ırmak, Ay Yıldızım hey!

Zaferlerle taşan şanlı mazinin,
Yüce neferiyiz parlak atinin.
Sefere çıktığı, Osman Gazi’nin
Kısrak olur kısrak, Ay Yıldızım hey!

Sen iyi ki varsın, Bülbül Eren’im!
Yurduma yuvama gönül verenim!
Şehadet bağından sümbül derenim,
Leylak olur leylak, Ay Yıldızım hey!

Karabağ’da boran, Ağrı’da tufan…
Edirne’den Kars’a sığmaz bu destan!
Ülkeme, ülküme sevdalanırsan
Parlak olur parlak Ay Yıldızım hey!

Yürek var efende ve dadaşında,
Tarih var Urfa’nda ve Maraş’ında;
Annemin, yârimin tâcı başında
Yaşmak olur yaşmak, Ay Yıldızım hey!

Bizi yakan Temmuz, Şubat gibidir;
Bilesin hakikat, sırat gibidir;
Sakarya, Menderes, Fırat gibidir;
Berrak olur berrak, Ay Yıldızım hey!

Niyazi Sayın’la ney alevlendi;
Tekbire ses verdi Itrî’nin kendi
Tamburi Cemil Bey, Dede Efendi
Kaynak olur Kaynak, Ay Yıldızım hey!

Türkü söyleyelim, kurulsun Turan;
Uygur, Tatar, Özbek canıma canan…
Kırgız, Çuvaş, Kazak kardeşiz yâran
Kıpçak olur Kıpçak, Ay Yıldızım hey!

Çıktık Ötüken’den Orta Asya’dan
Vardık payitahta, geçtik Bursa’dan
İzzetli selam var Saraybosna’dan!
Boşnak olur Boşnak, Ay Yıldızım hey!

Namıdiğer Emin, adı Muhammed…
Onsuz eksik kalır cümle muhabbet;
Hakkı söyler millet, susmazsa ümmet…
Uçmak olur uçmak, Ay Yıldızım hey!

Gökteki hâliyle alıp götüren,
Nazlı hilâliyle derdi bitiren,
Gönül coğrafyama huzur getiren
Bayrak olur bayrak, Ay Yıldızım hey!

Yüz yıldır açsa da gül, lâle, zambak;
Bin yıldır vatandır, kan rengi toprak…
Dünyaya bir bayrak, mahşerde ancak
Sancak olur sancak, Ay Yıldızım hey!